De Brui aan de Trui

Fíjn!!! mijn naaister is weer terug van vakantie, konden eindelijk een aantal kledingstukken weer bij haar terecht voor vermaak. Ikzelf ben zó'n enorme kluns met de naaimachine, dat het een Mr.Bean-achtig tafereel lijkt. 

Heb ooit, toen ik zwanger was van mijn oudste, op naailes gezeten. Áltijd was de spoel na een paar keer stikken één grote kluwen van in de knoop gedraaid garen, schoot altijd en eeuwig de draad uit de naald, en zat ik soms met stomme verbazing te kijken naar het resultaat, wat zelden werd wat het zou móéten worden omdat ik vaak de verkeerde delen aan elkaar had genaaid, óf binnenstebuiten. 
De naailesmevrouw kon dan zo wanhopig naar mij kijken, ze vond het denk ik ook niet echt erg toen ik er na een gemaakt boxkleedje en babybroekje er de brui aan gaf.

Handwerkmevrouwen werden vroeger ook al niet blij van mij, ik die altijd eindigde met véél minder steken op de breipennen, dan er waren opgezet, breipennen die door de zweterige kinderhanden zo stroef gingen dat het breien geen pretje was. Later ging het breien me beter af, en heb zelfs voor mijn man truien gebreid, alleen wanneer het voorpand af was had ik er vaak alweer zó genoeg van, dat het wekenlang in de kast lag, om vervolgens bij mij mijn schoonmoeder te belanden die binnen een week zo'n trui af had..