dinsdag 28 mei

Ben overigens gisteren ook nog met mijn moeder naar mijn ouderlijk huis in Witmarsum geweest, wat eerst twee arbeidershuisjes waren maar verbouwd tot één woning. Dit huis staat midden in het land mooi te wezen..prachtige tuin er rondom heen en stuk grond met schapen en de mooiste bomen.

Ik" snap ook heel goed" waarom mijn ouders daar zo dolverliefd op werden 32 jaar geleden :-))), ik was toen 16 jaar. Je kon er  "heel makkelijk komen"  hoor, gewoon door 3 hekken, met daartussen schijtende koeien en na het laatste hek blatende schapen. Wanneer ik op de fiets naar huis ging, moest ik eerst door eerste hek , dan kssst ksst...roepen om de koeien van het pad te jagen en er voor te zorgen dat ze niet door hek zouden ontsnappen..en bij het tweede hek  het ritueel opnieuw, met alleen dát verschil, dat schapen het meteen op een lopen zetten en koeien en pinken nieuwsgierig naar je toe komen gedraafd.  Onze buren hadden een waakhond waarvoor ze ons al hadden gewaarschuwd,  daar hij bekend stond als vals , een zwarte Bouviér genaamd Moortje....door dit monster is mijn angst voor honden ontstaan....

Moortje was altijd buiten op het erf welke slechts afgescheiden werd door middel van een rooster (daar ging hij toch niet overheen aldus buren), waar dit hondebeest met een aanloop met gemak over heenkon. Hij rook mijn angst al van verre, en begon luid te blaffen en te grommen wanneer ie mij in het vizier kreeg...en onrustig heen en weer te rennen,  wanneer ik voorbijfietste dan sprong Moortje over het rooster en hapte dan naar mijn benen, deze buren waren nare mensen, en schepten er genoegen in dat iedereen als de dood was voor die hond. Hij had onze andere buurman al eens in zijn been gehangen....Ik stierf niet duizend doden maar een miljoen, en dat dan dagelijks.

En dan s'avonds op stap, over stil fietspad door de bushbush naar huis, maar er was er altijd wel iemand die mij wel wilde thuisbrengen.  Gelukkig kwamen er na een aantal jaren roosters op de plaats van de hekken, en werd de weg naar ons huis beter begaanbaar toen die verhard werd met beton.

Godszijdank gingen die buren verhuizen, en waren we van die rothond af. Ondanks wat opstartproblemen woonde het daar echt fijn, de vogels en de natuur, het vogeltjeland ( beschermd natuurgebied) pal achter ons huis, waar mijn vader toezicht hield. Het was en is er prachtig, we aten groenten van eigen moestuin wat met veel aandacht en liefde werd verbouwd door mijn vader. Mijn vader die in het verleden zijn boerderij had moeten verkopen vanwege de melkquota, kon op deze manier toch nog een beetje boeren. En mijn moeder had daar haar rust en stilte waar ze zo naar verlangde.

Leuk was het te zien, dat de nieuwe eigenaren het zo naar hun zin hebben, die hebben er zo'n mooi landhuis van gemaakt..heerlijk om weer even geweest te zijn, de vogels weer te horen en het ruizen van de vele bomen. De tamme eenden die rustig rondzwemmen in de sloot rondom het huis..de zwanen..

Ze hebben alle scholen afgebroken waar ik op gezeten heb, maar mijn ouderlijke huizen ( dat zijn er drie) staan er allemaal nog, vind het leuk om, wanneer ik in Friesland ben en ik meer tijd heb daar soms langs te rijden, en te mijmeren over al wat was..

Ikzelf ben ondertussen ook al aardig wat keren verhuisd, op mijn 18e op verschillende adressen gewoond in Leeuwarden samen met zus i.v.m. mijn opleiding, op mijn 21e naar een appartementje in Bolsward daarna samen gaan wonen met nu mijn man, toen verhuisd naar groter huis na de komst van mijn oudste zoon, toen huis gekocht in Bolsward en daarna naar Brabant.