Kind onder loempiakraam en een vergeten sinterklaascadeau

Gisteren kwamen de gasten van zaterdagavond nog even de geleende plu's terugbrengen, en omdat ze er toch waren, hebben we de restjes nog even opgemaakt onder het genot van een wijntje en een biertje. 
En de kleine meid maar rondscharrelen door onze tuin, onder het toeziend oog van haar ouders die haar geen seconde uit het oog verloren. 

Het is eigenlijk een godswonder dat de meeste kinderen zonder al te veel kleerscheuren tot volle wasdom komen. 
Want ouders blunderen soms wat af, zelf kon ik er wat van, heb het nodige aan moederflaters wel gemaakt. Zo heb ik mijn oudste zoon (3 weken oud) ooit vergeten mee te nemen uit de Albert Hein, stond de kinderwagen nog achteraan de kassa terwijl ik al buiten liep met mijn boodschappen, ik ben me wild geschrokken, en liep met een rood hoofd me te verexcuseren "stom zeg, ja kind vergeten, ik heb hem nog maar net dus ja....

Toen mijn oudste 3 maanden was, liep ik een keer met hem over de markt waar ook een loempiakraam stond. Het liep daar nogal af, en toen ik de kinderwagen even losliet om de bestelde loempia's aan te nemen reed de kinderwagen naar beneden, botste tegen de kraam en de bak waar mijn zoon inlag werd gelanceerd, daar vloog mijn zoon door de lucht  met het dekentje erachteraan, om vervolgens een landing te maken onder de loempiakraam. 
Gelukkig liep er net een huisarts in opleiding voorbij die hem in zijn praktijkruimte heeft onderzocht op breuken, gelukkig had ie alleen maar een "tand" door de lip. 
Ben er de rest van de dag behoorlijk ziek van geweest, hij heeft inmiddels zonder al teveel kleerscheuren  de leeftijd van bijna 23 bereikt, dus  heb ik het er toch niet zó slecht van afgebracht.
Bij de jongste was ik inmiddels ervaren waardoor het enige traumatische uit zijn jeugd, het vergeten te geven sinterklaascadeau is, die we stomtoevallig een half jaar later tegenkwamen ver achterin in het bovenste medicijnkastje.