Klungelig geërfd en ten halve gekeerd

Om nog even terug te komen op mijn vaders inslaap-gedrag in een van onderstaande stukjes, weet ik uit betrouwbare bron dat dat niet de eerste keer was dat hij de vloerbedekking heeft geruïneerd.
Ook zat ie - in hun eerste huis- eens in de keuken zijn krantje te lezen terwijl ondertussen moeders nieuwe wasautomaat aanstond. Ze was vergeten de afvoerslang in de afvoerbuis te hangen en toen de  machine begon te pompen kun je je voorstellen hoe dat afliep. Het spoelwater liep er net zo  hard uit als in.... Mijn vader  merkte niet eens dat hij met zijn sloffen in het water zat ( te slapen?)
En wéér moesten de kokosmatten over de klopstok.
Het begint me te dagen, dat ik die klungeligheid heb meegekregen, en die vervolgens weer heb doorgegeven aan mijn zoon (I-Phone in prullenbak bij de MAC) 
Máár, we hebben ook een heleboel goede dingen geërfd, we doen er maar ons voordeel mee.

Even iets serieuzers. Het schijnt zo te zijn dat er veel mensen die in hun laatste levensfase zitten, zowel oude-als jongere mensen, wensten dat ze de moed hadden gehad te leven zoals zïj dat wilden, en niet zoals anderen dat van hen verwachtten. Veel mensen wilden dat ze niet zo hard hadden gewerkt en meer hadden genoten van het leven en van hun gezin. Angst hield hun tegen om te doen wat ze werkelijk wilden. 
Er is een boek over geschreven "Als ik het leven over mocht doen". Door stervensbegeleidster Bronnie Ware... Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.....