Mutserig te laat, en heerlijke avond

Op mijn dooie gemak stond ik mijn haar nog in allerlei leuke kapsels te freubelen toen ik op de klok zag dat ik nódig weg moest (en ik moest toch gaandeweg de avond mijn haar van de heren los gooien, daar ze niet erg te spreken waren over mijn haarklemmetje, die dan ook demonstratief van al zijn tanden werd ontdaan :-())
Maar kort en goed, onze vriend stond al bij de bus te wachten en als ik snel was kón ik het nog halen, maar oh jéé onderweg dacht ik ineens aan mijn telefoon die nog thuis lag.
Dus hollend weer naar huis, kijkend op de klok zag ik al dat ik het niet meer zou gaan halen. 
Dus oudste zoon springt voor mij in de auto, met alle deuren thuis nog wagenwijd open speren we naar de bushalte, maar géén vriend, díé zat al in de bus.

En die telefoon had natuurlijk ook geen zin wanneer je geen simkaart hebt en er hangt geen wifi in de lucht. Oudste was zo lief me even te brengen, dus met een rood hoofd van het sprinten en in een auto zonder airco (zéúren over het mooie weer) naar Den Bosch, met een enorme omweg op plaats van bestemming aankomen, vanwege de vele wegopbrekingen in Den Bosch.

De heren zaten al op me te wachten achter een biertje, en schoven we om  21.30 aan de dis, ik besloot niet voor de pepesan maar voor een driegangen menu te gaan. We hebben zó heerlijk gegeten, wederom op dit adresje, zomaar een café, met ontzettend leuke vlotte bediening, deze kok zouden ze bij "plein 13" in Drunen moeten hebben, de zaak zou ervan opbloeien. Écht gewéldig. Het café heeft een hoog Flowerpowergehalte, dat maakt het heel charmant, en voelt een ieder zich thuis, of je er nou in je eentje komt of in gezelschap. "De Rode Pimpernel" beveel ik bij deze ten zeerste aan. Zit aan de  Hinthamerstraat met een groot uithangbord van "Guinness"aan de gevel.

En daarna nog lekker na borrelen en kletsen, wát een fijne warme avond, mooie ervaringen zijn zoveel meer waard dan mooie spullen, de herinnering aan mooie ervaringen blijven je leven lang hangen en het kopen van een nieuw bankstel niet langer dan een week.
En toen met de bus naar huis, stonden we buiten, was ik vergeten uit te checken, dus ik húp de bus weer in springen waarbij ik bijna klem zat tussen de dichtgaande deuren, tja als je ook nooit met het openbaar vervoer reist...