Over koetjes paardjes en minimalisme

Zomaar zittend op een bankje tussen de landerijen het meer te overzien en de koetjes en paardjes,  geníétend van het mooie weer, zoals ieder ander op dit moment.
Denkend aan hoe weinig een mens maar nodig heeft om gelukkig te zijn.
Manlief zit thuis naar de Tour te kijken, en ik ben er in mijn eentje (ben een behoorlijke einzelgänger) lekker op uitgetrokken op de fiets met het mandje voorop met daarin een flesje water, de I-Phone van manlief(daarover later) en een stuk komkommer.

Met het stuk komkommer en een flesje water zoek ik even later een rustig plekje om te genieten van de rust en de natuur. 
Én terwijl ik dat doe lijkt het wel alsof ik in de kalverstraat ben beland: "Lekker weertje hè? En "zit je even lekker te genieten?" En dan alle "hállo's" richting mij terwijl ik op mijn  komkommer zit te knauwen, ik houd het op een gegeven moment voor gezien en fiets maar verder.
Ik had toch wel wat meer privacy gewenst, maar vanzelfsprekend hebben er meer mensen recht op dit mooie stukje Brabant, en kan er geen rekening worden gehouden met lieden zoals ik, die overigens met de I-Phone van manlief op pad is omdat, mócht ik verdwalen hem altijd de Locatie kan doorbellen. 
Ik ben en blijf een globe-trol. Ik heb er maar voor gekozen almaar
rechtdoor te fietsen en daarna weer gewoon om te draaien :-)) Als dát geen begin van Alzheimer is....

Thuisgekomen lees ik een stukje op face-book van mijn nicht over minimalisme.
Sluit mooi aan bij mijn  gedachten even daarvoor.
Kiezen voor een klein huis met weinig hypotheek en lage maandlast.  Zo weinig mogelijk materiële ballast, zodat er meer geld overblijft voor de dingen die er werkelijk toe doen, nou weet ik wel dat er mensen zullen zijn die dat al uit noodzaak zullen doen, en helemáál geen geld overhouden om leuke dingen van te doen. 
Maar het is wel een mooie gedachte, en ook nog eens een mooi woord "MInimalisme"