Over oeverloos geblabla en zo

Gister weer huiswaarts en zoals ik al eerder had gemeld was het slapen de nacht voorafgaand ronduit belabberd. Een flinke kan versgezette koffie deed wonderen gelukkig, en na enige tijd in de hal van het appartementencomplex te hebben gewacht op de touringcar, gingen we richting vliegveld. 

Bij de incheck-balie kwam een man gekleed alsof ie ging vissen 'gezellig" bij ons staan. De man  bleek een irritante praatgraag, was havenarbeider geweest in Rotterdam maar nu inmiddels met de vut blablaadde hij. 
Al tetterend verspreidde hij een penetrant sterke aftershave-lucht, waarschijnlijk moest de fles nog even leeg alvorens in een Spaanse afvalbak te belanden. Ik ging op een gegeven moment met mijn rug naar hem toestaan, maar manlief vindt zoiets sneu, en bleef lachend als een boer met kiespijn de man vriendelijk aanhoren.

Mijn humeur zakte na enige tijd tot een dieptepunt, en besloot, dat wanneer ik de pech zou hebben naast de man terecht te komen in het vliegtuig, ik hem duidelijk zou maken géén zin te hebben in zijn oeverloze monologen en prijs te stellen op een rustige terugreis. 
We hebben een uur staan wachten voor er eindelijk iemand achter de balie tevoorschijn kwam en achter ons een immense rij met mensen, koffers en van de stress plassende honden was ontstaan.
De vrouw achter me in de rij zei zachtjes tegen me wijzend op de man in visserskostuum "ik hoop toch maar niet dat ik bij die man in de buurt kom te zitten" :-))
Maar gelukkig, meneer bleek een rij of zes voor ons te zitten, druk wauwelend tegen zijn wederzijdse buren.

Vandaag het ritueel van de boodschappen,was,poets,sop,strijk. Maar dat is nu klaar, dus word geleidelijk aan weer een stuk vrolijker.