Over slechte recensies en uitslapen en zo

Vanaf gister heb ik vast minder vrouwelijke lezers ;-)) 

Mijn eerste slechte recensie heb ik inmiddels binnen, iemand vindt dat ik klaag en dat ik de laatste ben die dat zou mogen doen.....je zou er eindeloos over kunnen discussiëren, maar is een gevoelskwestie. 

Ik denk dat alles zijn keerzijde heeft, ieder voordeel zijn nadeel heeft, en dat je volprezen kwaliteiten tevens je valkuilen kunnen zijn. 
Laten we met zijn allen lekker leven en laten leven. 
Niet zeuren over dingen die toch niet te veranderen zijn, en indien wel daar dan aan gaan werken.
Ik zeurde laatst enorm over de tuin en de dingen die nog in huis moesten gebeuren, ik werd me er gaandeweg mijn gezeur bewust van dat ikzelf de enige was die daar wat aan kon doen, en dat mijn gezeur daar in ieder geval niks aan zou bijdragen. 
Ik heb voor mezelf opgeschreven wat er gebeuren moet en dat ik dat ga doen wanneer het koeler is, zo is het uit mijn hoofd en scheelt dat weer een hoop gezeur ;-))

Terwijl ik mijn boodschappen op mijn fiets probeer te krijgen vanochtend vroeg om 9 uur, staan twee oudere dames voorzichtig te mopperen over het warme weer, héél voorzichtig zegt de eerste dame "we mogen eigenlijk niet klagen hè? Want we wilden zo graag mooi weer, maar het is toch wel héél erg warm hè? 
Andere dame "We zijn wel erg blij met het mooie weer hoor, maar dit is wel een beetje té, al is het beter dan die kou"
Want  inderdaad, nou hébben we de zomer waar we zo op hoopten....misschien hebben we wel té hardvochtig gehoopt, en deze warmte over onszelf afgeroepen, de volgende keer maar wat minder verlangen naar warmer weer.

Mijn oudste zoon is vanochtend gebeld door het bedrijf waar hij zo zijn auto voor gepoetst heeft, hij mag op tweede gesprek komen, geweldig voor hem, weer een stapje dichter bij de baan die hem zo leuk lijkt. 
Terwijl de jongste vanwege het warme weer zijn ledematen aan alle kanten uit zijn bed heeft steken, s'middags 13.00 uur, heb ik er al  een hele dag op zitten. 

Het is de leeftijd denk ik dat lange slapen, ik kon er ook wat van op die leeftijd. 
Heb het wel eens zo bont gemaakt dat ik mijn vriend (nu mijn man :-)) zaterdagmiddag opbelde of ik bij hem mocht eten omdat alle winkels al gesloten waren, en ik net uit bed was, en de boodschappen nog moest doen. 
Óók  ben ik s'nachts wel eens zijn huis binnengeslopen omdat mijn beddengoed nog in de wasmachine zat, ik kreeg nog net geen klap op mijn hoofd maar hij was zich helemaal wild geschrokken van mij, die in het pikkedonker, om hem niet wakker te maken zijn slaapkamer binnen kwam sluipen. 
Tja, wie ben ik dan om er iets over te zeggen....