Woensdag 22 mei 2013

Vandaag wakker geworden met een ietwat onbestemd gevoel, een beetje zelftwijfel overviel me  " Is het uit ijdelheid dat ik een website voor mezelf ben begonnen" alsof iedereen op mijn commentaren zit te wachten, en mijn kijk op allerlei zaken. Maar als je dat door gaat trekken dan zijn schrijvers van boeken en colums ook ijdele wezens, net zoals acteurs en actrices en een ieder die zich op een soort van podium bevindt . Het lijkt zelfs een beetje exhibitionistisch.

Maar ik heb een drive om mijn gedachten te willen delen, enthousiasme, wat ik voel bij de mensen om me heen, en datgene wat mij daarin opvalt en ontroert en lachwekkend vind, dát over te willen brengen op meer mensen.  Wanneer ik vroeger met de jongens naar een pretpark was (en ik wordt overal beroerd en misselijk in), zat ik meestal bij de tassen op een bankje, te kijken naar de mensen die voorbijkwamen. Voor mij een attractie op zich.En dan de gesprekken rondom me proberen op te vangen, zó vermakelijk.   Zoals mijn man weleens opmerkte," wanneer ik met jou over willekeurig wat voor markt loop kijk ik naar de produkten op de kramen, en jij naar de mensen erachter en het voorbijtrekkend publiek".

Van gisterochtend tot op dit moment is het enige menselijke wat ik overdag heb gezien, de postbode en de folderrondbrenger die voor het keukenraam langslopen na wat op de mat te hebben gesmeten  (natuurlijk ook mijn zoons en man). Niet echt inspirerend, maar het was gisteren dan ook wel bar nat en koud,  vanmiddag maar weer op zoek naar passende vacatures, en naar de Albert Heyn. (een mens maakt wat mee)

Ben zojuist gebeld of ik vrijdagmiddag wil komen oppassen op lief klein 1-jarig meisje, alhoewel ik niet echt een kleine kindermens ben, heb ik voor haar toch echt wel een zwak, een kind die door de spijlen van de box met haar blik de omgeving weet in te pakken !!!!! Wordt een léúk mens, zie je nu al.

En ze vindt mij ook heel leuk, tenminste, in de veilige nabijheid van haar ouders, en haar veilige omgeving. We zullen zien, het is wel een uitdaging an sich    ( Ze heeft zich minutenlang kunnen vermaken met een blonde haar die na mijn laatste bezoek achter was gebleven op de grijze granieten vloer,  de heer des huizes had bijna iets uit te leggen ;-))))))))),           

 Die blonde achtergebleven haar deed mij denken aan iemand in mijn omgeving, welke zijn oude schoolvriendin weer had teruggevonden via schoolbank.nl en daar een romance mee was begonnen, maar op een dag thuisgekomen bleek hij behangen met de lange blonde krulharen van zijn lief, wat niet onopgemerkt bleef.......bij zijn toenmalige vrouw.

De liefde voor deze nieuwe vriendin bleek sterk, en ze zijn heel gelukkig met elkaar, alhoewel een scheiding niet kon uitblijven van beide kanten, zó kan het soms lopen in het leven.