zaterdag 25 mei

Het was gisteren mijn dag niet, heb je natuurlijk weleens, dan heb je zo'n dag welke je het liefst op bed  wil doorbrengen met het dekbed ver over je hoofd getrokken. Een dag waarop álles maar dan ook álles misloopt. Pfffffff

Een verdwaalde kerstkaart aan een oude tante van me, die al wéken na kerst meereisde met elke autorit, verscholen onder de autostoel, en na een schoonmaakbeurt in februari tevoorschijn kwam, heeft zijn uitwerking niet gemist. Mijn excuses op een nagestuurde kaart mocht niet baten...oude mensen hechten aan kerstkaarten...dus mijn tante is nogal verbolgen, en liet dat mij per kaart weten welke gister op de mat viel...pfff en er was ook al een ander lid uit mijn familie onbedoeld not amused deze dag. En er gebeurde nog meer deze dag wat niet voor publiceren geschikt is.

Onderwijl ik met het eten bezig ben roept jongste zoon naar beneden,...MÁM, er is lekkage op de zolder...was er een mouw van een trainingsjasje tussen de wasmachinedeur blijven zitten, zodat het water het deurtje uitliep....maar gelukkig stond de zolder nog niet zó blank, als met de verjaardag van de jongste zoon augustus vorig jaar..

Hij gaf een feest, en had met vrienden uit het Velux-raam staan roken. Wágenwijd stond t raam open toen hij sávonds besloot de nacht door te brengen bij zijn vriendin...s'nachts had het geplensd..Oudste zoon roept sóchtends.." Er stroomt allemaal water van de Zoldertrap"...het bed was doorweekt, en de zolder stond helemaal blank en het water liep langs de trap naar de onderste verdieping..dus dat werd hozen ..maar dat was toen, nú viel dat gelukkig mee.  Maar paste helemaal bij de dag van gisteren.

Nadat het water was opgedweild, ging ik verder met het eten...de beloofde gehaktballen voor de mannen met sla en aardappels....maar zelfs dat verliep niet vlekkeloos. In mijn haast het eten op tijd klaar te krijgen had ik per ongeluk het papiertje wat altijd onder het gehakt zit door het gehakt gekneed...er zat niks anders op om de gehaktballen met papier en al te braden, kon het er nu niet meer uit wurmen.  En toen kwam Manlief thuis en liep ik af...wát een dag, en terwijl ik aan het aflopen was kwam de geur van aangebrande aardappels onze neus binnen. Tijdens het eten de bruine aardappels vermijdend, en met de nodige stukjes papier op de rand van het bord die uit de gehaktballen werden gepulkt, was het met de overigens lekkere kropsla toch een smakelijke maaltijd.

S ávonds doodmoe, zit ik samen met man aan de wijn, en lijkt het me een wijs plan om vroeg naar bed te gaan..maar éérst gezellig de kaarsjes aan, één lontje blijkt te doven, en ik haal waxinelichtje uit de houder..en mik al het kaarsvet na een misstap over ons 3 maanden oude bankstel...dan wil je nog maar één ding en dat is..op bed kruipen met het dekbed ver over je hoofd getrokken...