maandag 27 mei

Net thuis uit Friesland, na bij mijn moeder in Friesland te zijn geweest. Ze moest naar het ziekenhuis i.v.m. Trombose, en wellicht had het te maken met de ziekte Wegener,een auto-immuunziekte die gelukkig al 12 jaar "slechts"sluimerend aanwezig is. Maar waarschijnlijk staat de trombose op zichzelf en staat het los van Wegener. Dat zou toch wel fijn zijn, maar eerst de uitslagen van bloed ed maar even afwachten.

Gek genoeg zijn de dagen die ik bij mijn moeder doorbreng vanwege ziekenhuisbezoek, altijd erg gezellig. De vorige keer zou ik mijn moeder naar het ziekenhuis brengen i.v.m een operatie aan, zoals het zich in eerste instantie liet aanzien een vorm van huidkanker. Niet iets om lol om te hebben zou je denken. Maar wanneer je als dochter de accu  van de auto hebt laten leeglopen ( bleek te moeten worden vervangen) wanneer er naar het ziekenhuis gegaan moet worden,  terwijl moeders al op de passagiersstoel had plaatsgenomen met tas op schoot. ..........

Wat nú, dan maar in moeders automaat, maar ja ik ben een schakelauto gewend. Na enig oefenen durfde ik het aan, met linkervoet vastgegrendeld om ons niet te lanceren.

En terug uit ziekenhuis samen aan de wijn bij gebakken eieren met tomaat ( een echt culinair hoogstandje alã mama), ik uiteraard één glaasje want ik moest nog rijden . Toen moest er naar huis gegaan worden, en mijn auto moest nog worden aangeslingerd, mijn oom wilde wel helpen, maar het was koud en hij heeft reumatische handen. Mijn moeders auto stond te ver weg om de stroomkabels met mijn accu te verbinden, en mijn oom stond wild gebarend uit te leggen hoe ik moest gaan staan ten opzichte van mama's auto,  maar ik kon hem niet zien omdat de motorkap omhoog stond... wat een erg lachwekkende situatie was...maar gelukkig na lange tijd startte de auto... "nu niet meer de motor laten alstaan het eerste half uur", riep ie nog. "Okéé" riep ik, en met dat ik achteruitreed.....liet ik de motor afslaan... dat gezicht van mijn oom op dat moment zal ik niet snel weer vergeten :-))))) maar godzijdank startte de auto weer.

En vanavond wederom met moeder aan de wijn, zij dan, ik moest immers nog rijden, friet met kwekkeboomkroket en een gehaalde salade  ( Hedwig en friet ;-)), al met al een leuke dag, maar die arme moeder wordt lens geprikt iedere dag, en ze prikken niet allemaal even goed. Dus mama ziet er inmiddels uit als een beginnend  heroinespuiter gezien de enorme blauwe plekken wat het slechte prikken veroorzaakt.

Maar goed hopelijk is het niet lang meer nodig.